Sogol Mirzaei, Iraanse kunstenaar: “Mijn zus in Teheran hoort voortdurend bombardementen”

Interview door Camille Scali

Gepubliceerd op 20 juni 2025 om 13:07 uur , bijgewerkt op 20 juni 2025 om 13:56 uur

Google Nieuws Abonneren

Leesduur: 3 min.

Getuigenis Deze virtuoze op de tar en de setar, twee traditionele Iraanse snaarinstrumenten, woont al achttien jaar in Frankrijk. Ze maakt zich zorgen om haar familie die in Iran leeft onder de Israëlische aanvallen.

Om verder te gaan

In de nacht van de eerste Israëlische bombardementen op Iran , op 13 juni, stuurde muzikante Sogol Mirzaei vanuit Parijs een bericht naar haar zus Maral, die bij haar oom en grootmoeder Mansoureh (94) woonde, die aan Alzheimer lijdt, in het familieappartement in Teheran. Het gebouw stond in het westen van de hoofdstad, vlakbij de luchthaven Mehrabad en de beroemde Azaditoren, een wijk die doelwit was van de Joodse staat. Maral antwoordde dat ze "aanhoudende bombardementen" hoorde, zonder te weten waar de aanvallen vandaan kwamen. Die nacht bleef het gezin wakker tot zonsopgang, omdat ze niet konden slapen. In de vroege ochtend vroegen ze zich alle drie af of ze de straat op zouden kunnen.

Lees ook

Editie van deze week: Netanyahu's oorlogsplan

"De staat gaf geen specifieke veiligheidsinstructies, reageerde niet eens en vroeg inwoners niet te vertrekken toen Israël de evacuatie eiste van het derde district van Teheran [de zeer populaire wijk Tajrish in het noorden van de stad, waar de historische bazaar, diverse militaire gebouwen en ambassades zich bevinden, noot van de redacteur] . Het regime gaf ook absurde instructies, zoals geen toevlucht zoeken in de metro... Toch is het wereldwijd een 'veilige' plek," zegt Sogol Mirzaei ironisch. Geconfronteerd met deze absurde situatie moeten Iraniërs voor zichzelf zorgen en delen ze adviezen op sociale media, zoals "wegblijven van ramen en buitenmuren".

Bij een bombardement zoekt de familie van Sogol Mirzaei haar toevlucht in de badkamer zonder ramen of in de gang die de woonkamer met de slaapkamers verbindt. Maar Mansoureh, de grootmoeder van de muzikant, "te zwak om de paar stappen te zetten die nodig zijn om meer beschutte plekken te bereiken", blijft bedlegerig. Haar zoon, die haar wil beschermen, verbergt de aard van de explosies voor haar en beweert dat het "vuurwerk, vuurwerk of het Vuurfeest [een traditioneel Iraans feest] " was.

Een ondenkbare situatie

Het gezin kan de hoofdstad niet verlaten: "Mijn grootmoeder zou het vanwege haar ziekte nog geen kwartier in een auto uithouden", klaagt Sogol. De 37-jarige kunstenares zegt dat een van haar vriendinnen, Saba, een muzikante die in Teheran woont, wist te ontsnappen: ze "pakte meteen haar teer, haar koffer" en vertrok naar het noorden. De tolk was ontroerd toen hij zag dat op sociale media, bij vertrek, foto's te zien waren van hun opgeruimde huis, met de planten bewaterd, en met het onderschrift: "Wij hopen dat we bij terugkomst ons huis zo aantreffen."

Lees ook

Ook Iraniërs delen hun nieuwe dagelijkse leven online: lange rijen voor brood, explosies, stof. "Een vriendin die ik bewonder om haar kracht, liet me huilend lachen om haar grappen", grapt de dertigjarige. "Direct daarna filmde ze rookpluimen vanuit haar raam." Maar Zij n/A Geen nieuws meer, op de avond van 18 juni was er een internetstoring en de verbinding is nog steeds niet hersteld. "Niets is duidelijk, de situatie is chaotisch", zegt hij vermoeid. De Iraanse artieste, die al achttien jaar in Parijs woont. Ze studeerde in Teheran en behaalde haar masterdiploma musicologie aan de Sorbonne. Tegenwoordig treedt ze wereldwijd op als soliste of in muziekensembles (Orpheus XXI, met Jordi Savall; het Ensemble Chakâm , dat ze in 2014 oprichtte, enz.). De artieste blinkt uit in de râdif , een Perzische klassieke muziek.

Sogol Mirzaei moest haar zus Maral geruststellen, die al sinds de eerste aanvallen last had van hartkloppingen en stress. "Iedereen is pessimistisch", zegt de muzikant. Sogol en Maral beseften al snel dat Israël, na het uitschakelen van "pionnen van het regime" – hooggeplaatste Iraanse functionarissen, militairen en wetenschappers – daar niet bij zou blijven. De twee landen zijn al 46 jaar in conflict, maar zonder zulke intense confrontaties. "We hadden nooit gedacht dat deze situatie zou ontstaan", benadrukt ze , "ook al waren de onderhandelingen al gaande." Iran en de Verenigde Staten hervatten in april de gesprekken over het Iraanse nucleaire programma en een zesde ronde stond gepland voor 15 juni in Muscat, in het Sultanaat Oman.

Al in februari, toen de muzikante haar vertrek naar Teheran aankondigde om haar instrumenten (haar tar en setar) door een luthier te laten afstellen, maakten haar in Frankrijk wonende Iraanse vrienden zich zorgen. Ze herinnerden haar aan het risico van nieuwe Israëlische aanvallen, na die van april en oktober 2024. Maar ze nam de dreiging licht op. Ze herinnert zich haar verblijf met weemoed: "De dag voor mijn terugkeer liep ik dertig minuten door een lange straat in Teheran. Er was veel vervuiling en helse herrie, ik moest mijn oren bedekken, maar ik voelde me goed."

Lees ook